SAMAÍN

 

Hoxe, 31 de OUTUBRO, celebramos o

SAMAÍN

Para moitxs é o Halloween adaptado á nosa terra, pero, nada máis lonxe da realidade, de feito, é xusto o contrario.

 Mais, sabedes realmente a orixe desta celebración?

No cole traballamos esta peculiar festa, onde as CABAZAS son as principais protagonistas.

 

* PINTAMOS unha cabaza xigante cun pucho de meiga (xa que nós somos a Aula Meiga).

* Contamos CONTOS e escoitamos CANCIÓNS sobre o Samaín:

                       CORRE CORRE CABACIÑA (canción)

https://www.youtube.com/watch?v=3Im2AZDcKvc

                       CORRE CORRE CABACIÑA (conto)

https://www.youtube.com/watch?v=HrXlgpmhjnk

                       SAMAÍN (canción) – JESÚS PAREJA

https://www.youtube.com/watch?v=UWClF9yZRtU

                       NO SAMAÍN (Brinca Vai!)

https://www.youtube.com/watch?v=2x3puRGW7f8

                       SAMAÍN (Mamá Cabra)

https://www.youtube.com/watch?v=Z2QAk4sGzuM

                       SAMAÍN (Uxía Lambona e a Banda Molona)

 https://www.youtube.com/watch?v=hy-F-bWc7F4

* DISFRAZÁMONOS de personaxes “aterradoramente adorables”.

* Fixemos o CONXURO DE ESPANTAR OS MEDOS:

            - Primeiro realizamos un FALADOIRO sobre os medos de cada un.

            - Despois DEBUXAMOS os nosos medos.

            - Metemos os medos no CALDEIRO DO SAMAÍN.

            - Recitamos o CONXURO para espantar aos nosos medos.

"CABAZA, CABACIÑA.

CABACIÑA, CABAZÓN.

LEVA O MEDO, O MEDO LEVA.

QUE O MEDO NON QUEDE NON!

CABAZA, CABACIÑA.

CABACIÑA, CABAZÓN".

* Gravamos a nosa versión da canción MEDOMEDÁ

* Como este ano a COVID-19 limita moito o quefacer cotiá do cole, tivemos que tirar de creatividade e decidimos crear unha EXPOSICIÓN AÉREA no patio de columnas da entrada principal do centro (para que as familias puidesen desfrutar dela.

A temática da exposición eran VASOIRAS e PUCHOS DE MEIGA.

O alumnado de todo o centro deixou voar a súa imaxinación e coa axuda das súas familias crearon verdadeiras obras de arte.

EXPOSICIÓN AÉREA SAMAÍN 2020

CEIP López Ferreiro

 

A NOSA AULA

 Xa que este curso as familias teñen limitado o acceso ao cole por mor da situación epidemiolóxica, déixovos aquí unhas fotos da NOSA AULA. 

Como podedes observar, o organización espacial da nosa aula, para este curso, intenta adaptarse ás medidas do protocolo COVID-19.

As mesas de traballo están gardan a distancia entre si. Temos 5 equipos de traballo (diferenciados por cores: VERMELLO, AZUL, VERDE, LARANXA e AMARELO)

No chan podedes ver CÍRCULOS DE CORES, que tamén respectan a distancia entre equipos para cando facemos actividades sentados no chan.

RETOMANDO A ACTIVIDADE DO BLOG!

 Xa van aló case 2 meses dende o inicio deste curso tan peculiar e diferente, marcado pola situación epidemiolóxica que estamos a vivir.

Dende o mes de marzo a COVID-19 deulle un xiro demasiado brusco ás nosas vidas, cambiando o noso día a día e deixándonos un panorama escolar case irrecoñecible, pero que grazas ao esforzo de toda a COMUNIDADE EDUCATIVA (mestrxs, alumnxs, familias e persoal non docente) estamos loitando diariamente por sacar adiante a educación.

Unha educación que se viu minguada e asolagada polas medidas dun protocolo que aló polo verán se intuían demasiado duras e desoladoras, especialmente para o alumnado.

Como podíamos volver aos centros educativos despois de tantos meses separados, tendo que seguir mantendo esa separación? Como íamos a facer posible a distancia social nas aulas, cando a socialización é un pilar básico da educación?

Canto de necesarias eran/son/serán as apertas, os aloumiños, os bicos, as mostras de afecto e cariño entre iguais, e entres mestrxs e alumnxs?

E a barreira das máscaras? A necesidade de protexernos do virus tendo que ocultar parte da nosa cara, tapando así a nosa expresión facial, dificultando a nosa comprensión á hora da falar, camuflando as nosas emocións...

Adentrámonos nun territorio que nada tiña que ver co que deixamos en marzo: a arquitectura podía ser a mesma, pero a esencia mudara por completo.

Con esta tristeza (xunto co pesar de ter que deixar o que fora o meu centro durante os últimos 10 anos) mergulleime neste novo curso 2020.21.

Un curso que me trasladou á miña cidade natal. Un curso que me levou a un centro (CEIP López Ferreiro) que casualmente linda coa facultade na que me formei para desempeñar a profesión que exerzo e que me apaixona.  Un curso no que volvo á especialidade pola que conseguín a miña praza como docente. Un curso no que retorno ao 4º curso de E.I.

Comezar este curso tan peculiar, con calquera nivel, foi unha auténtica batalla, pero ei de recoñecer que cos máis pequechxs foi unha verdadeira odisea.

Realmente, as medidas protocolarias que esixe a pandemia, afectan demasiado ao quefacer cotián nas aulas en xeral e en infantil en particular.

As esixencias da hixiene de mans e a desinfección de materiais e espazos, consume demasiado tempo que vai en declive da educación, no sentido de que dispoñemos de menos tempo efectivo para realizar multitude de actividades.

Baixo un panorama tan desolador, debo recoñecer que no mes de setembro, decidín non continuar con este blog, deixalo aparcado durante este curso, pois a realidade escolar calou demasiado fondo en min...

Porén, e a pesar de que a situación epidemiolóxica se atopa nun momento moi delicado, dous meses despois, boto en falta o feedback  que se producía coas familias do meu alumnado a través das publicacións, pois o blog convertíase nunha ferramenta a través da cal eu lles achegaba o traballo diario da aula.

Ao alumnado deste nivel cústalle facer chegar á información con claridade debido ás limitacións propias da idade. Se a iso lle sumamos que as escolas tiveron que converterse en “cámaras acorazadas” ás que tan so poden ter aceso alumnxs e mestrxs, faise máis preciso ca nunca abrir as portas da aula (dun xeito figurado e virtual) para facer partícipes ás familias do quefacer cotián.

 

Así que... dou por inaugurado de novo o meu blog!

 

ENCANTADA e ILUSIONADA

por volver a publicar!