Hoxe...
* O patio foi testemuña de reencontros...
* Os corredores volveron a
acoller pisadas...
* As aulas colmáronse de anécdotas...
* O colexio encheuse de
vida...
Esa vida que lle aportan
todxs xs alumnxs que dende hoxe e durante todo o curso, encherán cada espazo do
CPI de PONTECESURES das súas vivenzas e aprendizaxes.
O máis fermoso para min,
como mestra, (e despois de que o curso pasado fose duro debido á miña baixa), é
o recibimento por parte de todo o alumnado.
Que nada máis verte
griten o teu nome e acudan correndo a darche unha aperta chea de agarimo e
amor... ese é o mellor pagamento que podo ter na miña vida docente.
Nada vale máis que o AMOR
DXS PEQUECHXS!
Traballo por e para
elxs... Elxs son a causa de que me sinta tan realizada no meu traballo... elxs
son o motivo polo que me ergo cada mañá cargada de enerxía positiva e desexando
chegar ao cole... elxs son o mellor que podo ter como mestra...
E como mestra... emprego
o “posesivo” para darlle a BENVIDA neste novo curso aos “MEUS PEQUECHXS”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.