ORIXE DA ÁRBORE DE NADAL

Na antigüedade os xermanos estaban convencidos de que os tanto a terra coma os astros,pendían dunha ÁRBORE XIGANTESCA: 

O DIVINO ILDRASIL, A ÁRBORE DO UNIVERSO

Esta árbore tiña as raices no inferno e a súa copa no ceo. Para celebrar o SOLSTICIO DE INVERNO (que se da nesta época no hemisferio norte) decoraban un ROBLE con antorchas e bailaban ao seu redor. 

Ao redor do ano 740 D.C. , San Bonifacio (o evanxilizador de Alemania e Inglaterra) derribou ese roble, que representaba ao deus Odín, e no seu lugar plantou un PIÑEIRO, como símbolo de amor eterno a Deus.

Este piñeiro foi adornada con mazás (que paraos cristiáns representan as tentacións) e velas (que simbolizan a luz do mundo e a graza divina). Ao ser unha árbore perenne era para eles símbolo da vida eterna, e a súa forma de triángulo representaba a Santísima Trinidade.

Na idade media, esta costume extendeuse por todo o vello mundo, e coa conquista, pasou tamén a América.

A primeira árbore de Nadal decorada como a coñecemos hoxe en día, apareceu por primeira vez en 1605 en Alemania; empregouse para ambientar esta festividade nunha época de extremo frío. A partir de ahí comezou a súa difusión. En ESPAÑA chegou cara o 1870.

* Este curso, quixemos preparar a nosa ÁRBORE DE NADAL, pero sen recorrer a unha artificial, e tampouco mercar ningunha natural. Así que, coa nosa filosofía da reciclaxe, deseñamos unha árbore de Nadal "sostible", realizada con cartón.

Co carton de vellas caixas, recortamos as ramas, e todo o alumnado do edificio, dende os de 3 anos ata os de 1º de E.P, pintáronas de diversos tonos de verde, axudándose de "rodillos".

Realizamos a súa montaxe inseríndoas nunha estructura formada por conos e unha pica, que simulaban o tallo.

A medida que colocábamos máis ramas, á árbore collía forma.

Este é o resultado final:

Agora irémola decorando con adornos elaborados pol@s nen@s.