VIDEOCHAMADA 4º E.P.

57 DÍAS son demasiados días...

O corazón dxs mestrxs quedou confinado dentro das escolas, coa esperanza de que a separación repentina pasase canto antes.

As malas noticias afastábannos cada día máis dunha posible reincorporación ás aulas. Os ánimos decaían, as emocións afloraban baixo a pel e a saudade instalábase.

O corazón permanecía na escola, si, pero nunha escola repleta da ledicia coa que o noso alumnado enche cada recuncho.

Para nós, a escola non é un edificio, é moito máis: o noso lugar de traballo, o noso segundo fogar, a nosa vocación, o espazo no que convivimos cos seres máis marabillosos do mundo... XS ALUMNXS!

Traballamos POR E PARA ELXS!

Pero da noite á mañá, este virus desalmado debuxou unha fronteira entre nós para manternos separados (pero a salvo).

Esforzámonos día a día para poder continuar coa nosa labor a distancia. O máis duro non é o horario duplicado, nin os fallos “técnicos”, o máis difícil de levar é NON PODER VERVOS!

Pero hoxe puxémoslle solución... Certo que foi VIRTUAL, pero serviu para saudarnos coa emoción contida en todos estes días de confinamento, para apertarnos a través da pantalla, para sentirnos na dozura das palabras (esas que ao principio custaba facer fluír), para sentir que todo isto pasará (xa queda menos) e que pronto poderemos estar XUNTXS na nosa escola, nas nosas aulas, para falar de todo o que non puidemos, para darnos as apertas que quedaron pendentes, os bicos que nos foron arrebatados, e para seguir aprendendo... XUNTXS!

PARA A SEMANA MÁIS!

* Ao longo desta semana subiréi o horario para a VIDEOCHAMADA próxima.