VERMES DA SEDA

VERMES DA SEDA 2014

O curso pasado (no 3º trimestre, abril 2014)tivemos a sorte de encargarnos do coidado destes curiosos bechos e observar de preto todo o seu proceso de crecemento.

A Concellería de Industria seleccionou varios colexios para participar no proceso de coidado dos VERMES DA SEDA, e para iso facilitou varias caixas con estes vermes, pero en diferente estadio de desenvolvemento.

A nos tocuonos unha caixiña cos vermes pequerrechiños...

Alimentámolos con follas de moreira. E comeron e comeron e medraron e medraron ata facer os casulos.

Pero non sairon antes de rematar o curso. Así que os alumnos de 6º de E.P. (que lles tocartan vermes de maior tamaño que lles deu tempo a facer a metamorfose e sair do casulo) viñeron a ensinaros as bolboretas (polillas).

VERMES DA SEDA 2014

Este curso non tivemos estes vermes ao noso cargo, pois dedicámonos a coidar aos vermes do anís. 

Aínda así fomos polas diferentes clases para ver os vermes da seda dos nosos compañeiros. 

Os alumnos de 5 anos A da profe Manola, prestáronnos a súa caixiña para ver como facian os casulos, e dun día para outro, os vermes sairon fora da caixa, treparon pola estantería e fixeron varios casulos, un nun DVD... incrible!

Poidemos observar como o vermiño se ia envolvendo coa seda e facendo o casulo!

Así que agora tócanos agardar unhas semaniñas ata ver como sae a polilla.

               CHARLA VERMES DA SEDA

Hoxe viñeron (dende o ministerio de industria) a darnos unha charla sobre os vermes da seda.

O primeiro que nos dixeron, e que a pesar de chamalos "vermes" en verdade son orugas, xa que teñen patas (os vermes non as teñen).

Para explicarnos a procedencia destes animais, contáronnos unha historia:

"Hay miles de anos, un emperador chino que tiña como maior riqueza o seu inmenso xardín cheo de árbores diferentes, deuse conta que a unhas árbores desaparecíanlle as follas, e mandou averiguar que era o que as roubaba e ameazou con cortarlle a cabeza. 

Coma ninguén fora, o emperador pediulle á princesa que pasease polo xardín e vixiase ás árbores. Pero non via nada.

Un día tomando un te quentiño sentatada baixo esa árbore sentiu algo que lle caira na taza, e ao meter o dedo, notou un fiiño que por máis que tiraba non se acababa...

O que lle caira no te era un casulo de verme da seda. 

Así decatouse que eran estes vermes os que comían as follas.

Ao emperador pareceulle tan fascinante que decidiu domesticar eses animais e comezar a traballar a seda."

De feito, hoxe en día, os vermes so sobreviven se os coidamos e alimentamos, soltos na natureza non sobreviven. Por eso motivo , cando sae a polilla do casulo, non voa.

Despois de escoitar esta fermosa historia. Ensináronnos os diferentes tipos de vermes da seda: lisos, con pecas, con raias, brancos, escuros... (igual que as diferencias físicas das persoas). 

Tamén nos ensinaron diferentes casulos: brancos, amarelos e laranxas, dos vermes domésticos. Habia un verde, pero ese era dun verme salvaxe (que hoxe en día é moi difícil de atopar).

Para rematar pudemos ver como se desfai o casulo para conseguir a seda: dentro dunha pota con auga quente, o casulo vaise desfacendo, collése unha punta e vaise entrolando...

Puidemos tocar diferentes fios de seda e teas feitas con eles...

Aprendemos moito!